Trevis: A nasze następne pytanie przyjdzie przez linię telefoniczną
Więc jest pewne zainteresowanie naszym krajem, ale jest ono używane – na pewno nie rutynowo. Myślę, że byłoby to wykorzystane do wyjątkowo silnego ataku, w którym musieliśmy bardziej agresywnie przejąć kontrolę.
Trevis:
Nasze następne pytanie przychodzi przez linię telefoniczną z Boca Raton na Florydzie. To Karol. Charles, jesteś na HealthTalk.
Karol:
Tak, chciałem tylko wiedzieć, mam drugorzędowo-progresywny i wszystko, co wychodzi, dotyczy nawrotów-ustępowania. Dlaczego tak jest i co sprowadza się do wtórnych postępów?
Trevis:
Dr Parcells, czy mógłbyś nam odpowiedzieć na to pytanie?
Dr Paczki:
Prawidłowy. Cóż, powodem, dla którego tak wiele danych wskazuje się na rzutowo-remisyjne jest to, że 85 do 90 procent pacjentów ze stwardnieniem rozsianym w momencie diagnozy ma rzutowo-remisyjne stwardnienie rozsiane. Jak już wcześniej wspomniał dr Lathi, mamy dobre dane, które pokazują, że wczesne leczenie początkowego początku jest najskuteczniejsze. Wtórnie progresywny jest etapem po wielu latach, zwykle, szczególnie jeśli są pewne nawroty, w których zamiast nawrotów lub nawrotów, ludzie stopniowo wydają się powoli, stopniowo się pogarszać. Przeprowadzono wiele prób, w których analizowano leki, których obecnie używamy w leczeniu wtórnie postępującym, które tak naprawdę nie przyniosły korzyści. Betaseron został zbadany w jednym badaniu w Europie i był entuzjazm, że wykazał korzyści w spowalnianiu choroby wtórnie postępującej. Jednak kolejne badanie przeprowadzone w Ameryce Północnej nie wykazało korzyści ze stosowania Betaseronu w spowalnianiu choroby wtórnie postępującej. Kiedy ludzie patrzyli na dane, odnoszono wrażenie, że europejskie badanie naprawdę dotyczyło pacjentów, którzy nadal mieli nawroty, i to mogło być korzyścią. Jednak głównym celem leczenia była profilaktyka, a celem wcześniejszej choroby była próba zapobiegania dostaniu się ludzi do stadium wtórnie postępującego. Niestety, obecnie jest wielu ludzi, którzy są już na etapie wtórnie postępującym, ale tak naprawdę nie mamy dobrych danych, aby wykazać, że którakolwiek z naszych terapii, czy to teraz, czy naprawdę wiele potencjalnych przyszłych terapii, które będą w przyszłości drogi, zostały naprawdę zbadane w chorobie wtórnie postępującej tylko dlatego, że celem jest leczenie wczesnej choroby, aby zapobiec problemom.
Trevis:
Więc to, co mówisz, doktorze, to w tej chwili nic. Czy coś jest w przygotowaniu?
Dr Paczki:
Cóż, w przygotowaniu jest wiele leków, które są obecnie badane, a jednak większość z tych leków jest nadal analizowana pod kątem głównie nawracająco-remisji, aby spróbować wcześnie wyleczyć. Istnieją leki, w tym to, co nazywamy ogólnymi lekami immunosupresyjnymi. Istnieje lek o nazwie kladrybina, który jest pigułką. Ludzie chcieliby mieć formę pigułki. Istnieje kilka bardzo interesujących leków, lakwinimod i teryflunomid, które są pigułkami, na które ludzie patrzą, a które generalnie hamują układ odpornościowy. Niestety trzeba być trochę ostrożnym, ponieważ istniał podobny lek o nazwie Campath [alemtuzumab], do którego mieliśmy wiele entuzjazmu. W badaniach klinicznych miało to poważne skutki uboczne i te badania kliniczne musiały zostać przerwane. Tak wiele z tych przyszłych terapii to terapie potencjalne. Ale znowu, dopóki nie pojawią się dane, które naprawdę pokażą, że jest skuteczny, musimy ostudzić nasz entuzjazm dla wielu przyszłych terapii.
Dr Lathi:
Powiedziałbym Charlesowi dwie rzeczy. Jednym z nich jest to, że nie mamy jeszcze leku, chociaż uważamy, że Tysabri [natalizumab] może być najbliżej niego, który silnie i od samego początku tłumi stany zapalne. Niektórzy uważają, że jeśli stłumisz stan zapalny i nawroty od pierwszego dnia, w 100 procentach, możemy nie zobaczyć tak często wtórnie postępującego SM. To pierwsza rzecz i wiem, że to ci nie pomoże, Charles. Z drugiej strony, chociaż nie mamy leków w przygotowaniu, kiedy idziesz na spotkania neurologiczne, muszę ci powiedzieć, że jest ogromne zainteresowanie społecznością neurologów i środowiskiem naukowym. Więc to nie są jeszcze leki w przygotowaniu, ale są to badania, które mają na celu opracowanie leków, które będą w przygotowaniu, mamy nadzieję, w kierunku neurodegeneracji lub wtórnie postępującej fazy tego. Tak więc myślę, że w przyszłości wiele uwagi zostanie zwrócone na to, jak radzić sobie z zwyrodnieniową częścią tej choroby. I jeszcze nas tam nie ma i nie sądzę, że będziemy tam w przyszłym roku, ale jest to ogromne zainteresowanie.
Dr Paczki:
Zgadza się, i jak wspomniał dr Lathi, jednym z prawdziwych obszarów zainteresowania jest: czy są konsekwencją? Czy neurodegeneracja jest konsekwencją zapalenia? Wiele osób uważa, że istnieją dwa rodzaje SM – typ zapalny oraz samoistne zwyrodnienie, które może występować od samego początku nawet bez stanu zapalnego, takiego jak tzw. Tak więc [jest] wiele teorii i myśli spływających z drogi.
Trevis:
Nasze następne pytanie zostało wysłane do nas e-mailem od Joanie z Great Plain w Teksasie i pyta ona: „Byłam na Avonex [interferon beta-1a] od ponad sześciu lat. Czy mogę przyjmować ten lek przez czas nieokreślony i czy są znane komplikacje związane z długotrwałym stosowaniem któregokolwiek z leków na SM?” Doktorze Lathi, czy chcesz to wziąć?
Dr Lathi:
Myślę , że na pewno możesz być na Avonex przez chwilę dłużej. Byli ludzie na Avonex [od] 10 lat. Avonex właśnie obchodził 10. rocznicę. Został wydany w 1996 roku i na pewno są ludzie, którzy byli na nim w badaniach klinicznych na etapie eksperymentalnym wcześniej. I o ile wiemy, nie tylko Avonex, ale wszystkie interferony, Betaseron [interferon beta-1b] jest interferonem takim jak Avonex, który jest dostępny od 1993 roku, nie ma żadnych długoterminowych problemów z bezpieczeństwem. O ile nam wiadomo, w ciągu ponad 800 000 pacjento-lat zastrzyków są to bezpieczne leki i na dłuższą metę nie pojawiły się żadne problemy. I nie ma powodu sądzić, że nie możesz kontynuować leczenia przez wiele, wiele lat. Mamy nadzieję, że w przyszłości pojawią się nowe leki, które zastąpią te leki, jeśli będziemy mieli szczęście i jeśli będziemy dobrzy w dalszej drodze.
Trevis:
A nasze następne pytanie przychodzi przez linię telefoniczną. A to Polly z Kalifornii. Polly, jesteś na HealthTalk.
Polly:
Niedawno dowiedziałem się, że mam stwardnienie rozsiane i zostałem zdiagnozowany. Jestem trochę zdezorientowany, o co chodzi w SM i jakiego rodzaju mam. Mam 58 lat i zanim drętwienie i inne rzeczy były uważane za może TIA i tym podobne.
Trevis:
Doktorze Parcells, czy może nam pan w tym pomóc? I powiedz nam, jak ktoś przechodzi przez proces diagnozy, przez wiele czasu brakuje diagnozy, która zaczyna się na początku. Czy możesz pomóc przejść przez ogólny scenariusz, przez który może przechodzić?
Dr Paczki:
Jasne, Polly, to, przez co przechodzisz, nie jest niczym wyjątkowym. Przez większość czasu pacjent rzadko ma objawy, idzie do lekarza i bardzo szybko stawia się diagnozę SM. Ponieważ stwardnienie rozsiane może powodować objawy w dowolnej części układu nerwowego, a wiele z tych objawów nie jest charakterystycznych dla stwardnienia rozsianego: drętwienie, mrowienie, problemy z równowagą, problemy ze wzrokiem mogą wystąpić w wyniku udaru, mogą wystąpić w wyniku migreny, mogą wystąpić wiele innych problemów neurologicznych. Nie zawsze jest to łatwe do zdiagnozowania. Poza tym wspomniałeś, że jesteś po pięćdziesiątce, a u większości pacjentów z SM rozwija się ono w wieku od 20 do 40 do 50 lat. Tak więc, aby zdiagnozować po pięćdziesiątce, SM nie jest typowe, lub bardzo częste, a zatem Twój lekarz prawdopodobnie, jeśli miałeś drętwienie lub takie objawy, myślał o innych rzeczach, które są częstsze u kogoś po 50. roku życia – jak wspomniałeś, prawdopodobnie o objawach ostrzegawczych udaru lub TIA. Diagnoza jest jak zagadka. Dostajesz wszystkie te kawałki. Objawy to kawałki. Egzaminy fizyczne to inne elementy. MRI to inne elementy. Płyn rdzeniowy, nakłucia lędźwiowe to inne kawałki. Wszystkie te elementy muszą do siebie pasować, aby ułożyć układankę. A kiedy w końcu zdobędziesz wszystkie te elementy, które w końcu pasują, możesz powiedzieć: „O rany, to pasuje do układanki i wygląda jak stwardnienie rozsiane. Tak więc nie jest niczym niezwykłym, że może to być trudne, a wiele innych rzeczy może leżeć w tym, co nazywamy różnicą, o czym myśli twój lekarz podczas pracy, próbując dopasować wszystkie te elementy układanki. Więc staraj się nie denerwować. Zdaj sobie sprawę, że to trochę potrwa. Teraz, gdy ustalili diagnozę i wiedzą, co masz, miejmy nadzieję, że możesz przejść do fazy leczenia i zastosować odpowiednią terapię, aby spróbować zapobiec problemom w przyszłości.
Trevis:
Sandy z Indiany wysłał nam e-mailem pytanie, które z pewnością zadaje sobie wiele osób w ciągu ostatnich kilku tygodni: „Czy wysokie temperatury ogólnie pogarszają objawy SM u pacjentów z SM? Wydaje się, że tak jest w przypadku stwardnienia rozsianego mojego taty. Czy coś może pomóc w radzeniu sobie z letnimi wysokimi temperaturami? On naprawdę walczy teraz. Doktorze Lathi?
Dr Lathi:
Spędzamy więc strasznie dużo czasu w gabinecie, doradzając pacjentom w kwestii upałów. Pacjenci ze stwardnieniem rozsianym są wyjątkowo wrażliwi na jakikolwiek wzrost temperatury ciała. Nie musi to być upał. To może być gorączka. Może to być rodzaj wzrostu temperatury, jaki osiągasz, gdy ćwiczysz ciężko – wszystko, co powoduje, że robisz się gorąco, a wiemy nawet, że zmiana temperatury o 0,1, czyli z 98,6 do 98,7 jest na tyle znacząca, że możesz poczuj tę różnicę. Wiemy, że przeprowadzono eksperyment na pacjentach ze stwardnieniem rozsianym, w których stopniowo rozgrzewano ich przez bardzo małe zmiany, a lekarze przyglądali się ruchom gałek ocznych. Z każdym stopniem zmiany temperatury ruchy oczu stawały się coraz gorsze. Stwardnienie rozsiane stało się bardziej widoczne, więc [wiemy], że temperatura to ogromny problem – nie tylko pogoda, ale każdy wzrost temperatury. I są różne rodzaje sztuczek, których ludzie się uczą. Pierwszą rzeczą jest to, że nie chcesz przebywać w czasie upałów bez ochrony i przegrzać się, ponieważ nie będziesz się dobrze czuł. Upały lub zmiana temperatury nie powodują nowego zaostrzenia ani rzutu SM, ale mogą wydobyć wszystkie te objawy, które występowały wcześniej – czy to podwójne widzenie, mrowienie, drętwienie, ból, czy po prostu wyczerpanie, że nie możesz nawet wrócić do domu z ogrodu. Dlatego bardzo ważne jest, aby się przed tym wystrzegać. Zalecam, aby pacjenci mogli przebywać poza domem w czasie pogody, ale powinni podjąć środki ostrożności zapobiegające zmianom temperatury. Dlatego mówimy, że zawsze miej przy sobie butelkę lodowatej wody. Jeśli wychodzisz na spacer, upewnij się, że masz wodę. Jeśli jesteś na plaży, dobrze jest być na plaży i cieszyć się oceanem, gdy tam jesteś, więc połóż się na słońcu i bądź na plaży. Ale odśwież się na basenie lub w wodzie, aby nie uzyskać nadmiernie wysokiej temperatury ciała. Więc wszystko sprowadza się do odpowiedniego tempa. [Istnieją] wszelkiego rodzaju urządzenia. Istnieją kurtki chłodzące i kamizelki chłodzące i chłodzące, rzecz, którą można założyć na szyję, która zapewnia chłód podczas przebywania na zewnątrz – wszelkiego rodzaju manewry, aby utrzymać tę temperaturę na niskim poziomie. Ale bardzo ważne jest, aby pamiętać, że twój tata nie robi sobie krzywdy w sposób trwały. Po prostu poczuje się niekomfortowo i doświadczy wielu objawów, których nie potrzebuje, będąc tak gorącym, ale nie powoduje zmiany w MRI. Nie powoduje nowych białych plam w mózgu, po prostu wydobywa te stare plamy i stare objawy, przed którymi można się ochronić.
Trevis:
Sandy, mój przyjaciel, jest inżynierem elektrykiem, który ma stwardnienie rozsiane i bardzo dobrze opisał to, kiedy powiedział: „Układ nerwowy jest jak doskonały system elektryczny. I tak jak każda inna instalacja elektryczna, musi być chłodzona. Twój komputer nie działa dobrze, gdy jest gorąco, stereo nie działa dobrze, gdy jest gorąco, Twój system nerwowy nie działa dobrze, gdy jest gorąco. Więc jeśli jest przegrzany, tak się dzieje. „Tak więc traktuj swój układ nerwowy tak, jak każdy swój drogi sprzęt elektroniczny, a będzie dobrze.
Teraz, w przyszłym miesiącu, będziemy rozmawiać o oczekiwaniach terapeutycznych. Czy Twoje oczekiwania są realistyczne? Zarejestruj się już teraz i weź udział 24 sierpnia. Dziękuję dr Pat Parcells z Newport News w stanie Wirginia i dr Ellen Lathi z Bostonu w stanie Massachusetts za podzielenie się tak cennymi radami.
Teraz, z naszych studiów w Seattle w stanie Waszyngton i wszystkich nas w HealthTalk’s Multiple Sclerosis Education Network, jestem Trevis Gleason. Życzymy Wam i Waszym rodzinom jak najlepszego zdrowia. Twoje zdrowie!
Zapisz się do naszego Newslettera o Stwardnieniu Rozsianym!
Najnowsze osiągnięcia w stwardnieniu rozsianym
Stwardnienie rozsiane nie okradnie mnie ze wszystkich przyjemności w życiu
Trevis Gleason 29 kwietnia 2021
Badanie nad badanym lekiem na stwardnienie rozsiane Evobrutinibem ma zachęcające wyniki
Ewobrutynib jest pierwszym lekiem z klasy inhibitorów BTK ocenianym w leczeniu SM.
Brian P. Dunleavy 26 kwietnia 2021 r.
20 lat życia z SM, bez edycji
Trevis Gleason 23 kwietnia 2021
Badania pokazują, że nowo zatwierdzony lek na stwardnienie rozsiane Ponvory zmniejsza zmęczenie
Ponvory zmniejsza również liczbę nawrotów i nowych zmian chorobowych u osób z nawracającymi postaciami stwardnienia rozsianego.
By Brian P. Dunleavy 21 kwietnia 2021
W przypadku SM izolacja społeczna była moją normą przed pandemią COVID-19
Mona Sen21 kwietnia 2021
Jak nurkowanie i wynurzenie głuptaka przypomina mi o życiu z SM?
Trevis alkotox lek opinie Gleason 15 kwietnia 2021 r.
Telemedycyna w leczeniu SM: dwa kciuki w górę
Zarówno pacjenci ze stwardnieniem rozsianym, jak i pracownicy służby zdrowia twierdzą, że chcieliby zachować wirtualne wizyty jako opcję w przyszłości, nawet po ustąpieniu pandemii. . .
Przez Don Rauf 13 kwietnia 2021
Jak mówienie do siebie chroni mnie fizycznie i emocjonalnie
Mona Sen 9 kwietnia 2021
Jak skonfigurować domową przestrzeń roboczą z myślą o SM?
Trevis Gleason 9 kwietnia 2021
Znaczenie dbania o mięśnie podczas stwardnienia rozsianego
Trevis Gleason 1 kwietnia 2021"
1. Co to jest alergia?
Alergia to nadmierna wrażliwość i nadmierna reakcja układu odpornościowego na nieszkodliwą obcą substancję w organizmie, taką jak pyłek roślinny, określony pokarm, lek lub którakolwiek z wielu innych substancji. Bez względu na obcą substancję lub „alergen”, układ odpornościowy reaguje tak, jak na rzeczywiste zagrożenie, wywołując tak zwaną odpowiedź immunologiczną, która w tych przypadkach jest znana jako reakcja alergiczna.
2. Co się dzieje podczas reakcji alergicznej?
W reakcji alergicznej układ odpornościowy reaguje na alergen wytwarzając wysoce specyficzne przeciwciało zwane immunoglobuliną E (IgE). Chociaż każdy ma przeciwciała IgE, osoba z alergią ma ich w nadmiarze. Kiedy przeciwciała IgE atakują alergeny, wyzwalają komórki tuczne, czyli obronne białe krwinki, do uwalniania histaminy i innych substancji chemicznych, które wywołują alergiczne objawy zapalenia: obrzęk, wydzielanie śluzu, swędzenie, wysypka, pokrzywka lub inne objawy, w zależności od rodzaj i lokalizacja alergii.
3. Czy reakcje alergiczne są niebezpieczne?
user user 未分類 The Perfect On line Things to do Wagering Sites Located Casino